Mijn weg met TJCII

Geboren in een Katholiek gezin kwamen mijn ouders al in mijn jonge jaren in aanraking met de Charismatische Vernieuwing. Op de oecumenische conferencies waar wij naar toegingen was Israël aanwezig: een Israëlische vlag, Israëlische dansen. Op de boekentafel daar heb ik een kleine olijfhouten Davidsster gekocht, dat jarenlang mijn meest kostbare bezit was. Ik heb daar de liefde voor Israël ontvangen. Ook heb ik daar aan de rijkdom van de diversiteit in het Lichaam van Christus mogen proeven en heb ik daar een liefde voor de Bijbel meegekregen. In de loop der jaren ben ik er achter gekomen, dat de liefde die ik voor Israël had, eigenlijk helemaal niet zo natuurlijk is binnen het Lichaam van Christus. Maar God heeft me altijd plekken gegeven, waar mijn liefde voor Israël en mijn kennis over Israël is gegroeid: binnen een Katholieke gemeenschap de geschiedenis en de tradities van Israël, bij een oecumenische groep een begin van het begrijpen van de profetische roeping en het zien waar God nu mee bezig is in Israël.

In 2004 heb ik voor het eerst gehoord over TJCII. Mijn vader, René Leitner en zijn vrouw Ans waren op de TJCII consultatie in Wenen geweest en zijn daar vol vuur van teruggekomen. Ik heb de verhalen gehoord, hun enthousiasme gezien, maar het was ‘het ding van mijn vader’ en niet voor mij. En toen heeft Abba, mijn Hemelse Vader, me in 2008 geroepen om naar Israël te gaan voor een jaar studie. Ik ben Hebreeuws en de Joodse wortels van ons Christelijk geloof gaan leren. Dat eerste jaar (ik ben uiteindelijk meer dan 3 jaar gebleven) woonde ik in het gastenhuis van een klooster in Jeruzalem. Op nog geen 50 meter van mijn bed was de kloosterkapel, waar dagelijks de Eucharistie gevierd werd. Maar ik was ook naar Israël gegaan met een lange lijst aan contacten van mijn vader en Ans. En dit waren bijna allemaal Messiasbelijdende Joden. Door 1 van die contacten ben ik ook aan een Messiaanse gemeente verbonden geraakt. En lang voordat mijn Hebreeuws vloeiend was, sprak mijn dwarsfluit het al wel en maakte ik deel uit van de lofprijsteams.

Dus op shabbat en op maandagavond was ik in de gemeente en op zondag en wanneer ik wilde door de week zat ik in de Eucharistieviering. Voor mij was dit een rijk leven, maar ik merkte ook, hoeveel verdeeldheid er in het Lichaam van de Messias in Israël heerste. Zelfs binnen de Messiaanse beweging was iedere gemeente eigenlijk een eiland. (Heel begrijpelijk, omdat het leven in Israël nog steeds in opbouw en in overlevingsstatus is en er naast je werk, familie en gemeente dus gewoon geen ruimte overblijft voor iets anders…). Toen er dan een aantal jongemannen van mijn gemeente een andere gemeente zouden bezoeken, ben ik graag meegegaan. Op de terugweg liepen we er over te praten hoe goed dat was, en dat we zoiets vaker zouden moeten doen. Eén van de jongemannen opperde, dat we ook wel eens een kerk konden bezoeken. Dus ik zei: “Ja, ook een keer de Katholieke kerk”. De reactie was: “Ja, om te evangeliseren.” Nou begrijp ik deze reactie volkomen, want zo voel ik het ook zo’n 90% van de tijd als ik in de Katholieke kerk zit. Maar op dat moment gebeurde er iets anders.

Op dat moment brak God namelijk mijn hart! Hij brak mijn hart over de gebrokenheid van Zijn hart over de verdeeldheid in het Lichaam. En toen wist ik: Ik moet eens naar TJCII gaan. Dat was dus niet door mijn aardse vader, maar door mijn Hemelse Vader! Zoals we weten, is Zijn timing perfect: deze ervaring had ik twee weken voordat de allereerste Now Generation bijeenkomst van TJC‐II plaats zou vinden. En die zou in Israël plaatsvinden. Daar ben ik dus naar toe kunnen gaan op uitnodiging van Johannes Fichtenbauer (die mij kende doordat ik hem 3 jaar eerder had vertaald. Gods voorbereiding was ook perfect!). In al die jaren dat ik met TJCII heb gewandeld heb ik mogen zien, hoe God soms mensen ‘uit het niets’ lijkt te roepen. Maar meestal zijn er al jaren van voorbereiding aan vooraf gegaan en gebruikt God juist onze persoonlijke verhalen voor Zijn werk in TJCII. Zo heb ik in mijn leven veel ervaring opgedaan met verootmoediging en verzoening om gebroken relaties te herstellen. Deze ervaring helpt mij nu ook in het meewerken aan Gods werk van herstel in de gebroken relaties binnen het Lichaam van Zijn Zoon Yeshua. Ik ben heel dankbaar dat ik kan getuigen, dat God alle dingen laat meewerken ten goede voor hen die God liefhebben, voor hen namelijk die overeenkomstig Zijn voornemen geroepen zijn (Romeinen 8:28). Alle eer aan onze God, de Heilige van Israël!

Paula Leitner heeft jaren het voorbidderswerk van TJCII‐Europa geleid en werkt nu als ambassadrice voor TJCII. Ze is wereldwijd actief met name in Israël, het Franssprekende deel en Zuid‐Amerika.